ساقی را با گردشگری پسته باید دید/زندگی با آوای خشت و گِل و قنات در دل کویر
روستایی در دل کویر که زندگی آدم‌های امروز را به سرنوشت گذشتگان گره زده است و قرار است با همت جوانانش، زندگی آباء و اجدادی مردمان این روستا را زنده کرده و از اعماق و دل تاریخ، روایت گذشتگان را به طور عینی به تصویر بکشد.
به گزارش پایگاه خبری شایوردنیوز، روستای ساقی نامی که برگرفته از همت و تلاش و هوش گذشتگان است و مردمان این روستا در قدیم الایام با حفر قنات به روستاهای اطرف آب‌رسانی می‌کردند تا این کویر تشنه و مردمانش را سیراب کرده و کشاورزی را رونق دهند.
روستای ساقی بین کشکوئیه رفسنجان و شهرستان انار و در کنار جاده ترانزیتی و پرتردد رفسنجان_یزد واقع شده است. این روزها روستای ساقی به عنوان یک روستای گردشگری خودنمایی می‌کند تا گردشگران را با تاریخ و تمدن روستاهای کویری، آئین‌ها و سنت‌ها و طرز زندگی مردمان روستا در دوران گذشته آشنا کند.
از خیابان‌ها، کوچه و پس کوچه‌های روستا که عبور کنید، هر گوشه از روستا، کارگاه‌های بازسازی برپا شده‌اند تا ابنیه‌ها و عمارت‌های قدیمی، آب‌انبار و مسجد روستا را دوباره زنده و احیاء کنند.
گردشگری پسته را باید رونق داد
علیرضا حسینی فعال و سرمایه‌گذار حوزه گردشگری در حین بازدید خبرنگاران از پروژه‌های گردشگری روستای ساقی با بیان این‌که ۱۷ پروژه گردشگری در این روستا در دست احیاست، بیان می‌کند: تقریبا ۲۰ هزار متر مربع ابنیه در روستای ساقی در دست بازسازی‌ست که تقریبا پروژه‌ها ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارند، مصالح خریداری شده و کارگاه‌ها تجهیز شده‌اند که مرمت و بازسازی ابنیه‌ها در حال انجام است.
وی می‌گوید: قدمت روستای ساقی بیش از ۲۰۰ سال است. با وجود مهاجرت‌هایی که از روستاها اتفاق می‌افتد و با توجه به خشکسالی‌هایی که در سال‌های اخیر رخ داده است، جوانان به غیر از کشاورزی بیشتر به دنبال کسب‌وکار‌های نوین هستند و قطعا با احیاء روستاها علاوه بر اشتغالزایی مهاجرت معکوس هم اتفاق می‌افتد و افرادی به روستاها برمی‌گردند.
این فعال گردشگری تأکید می‌کند که تاکنون تسهیلاتی دریافت نکرده است و عنوان می‌کند: ۳۰ میلیارد تومان در حوزه گردشگری روستای ساقی سرمایه‌گذاری انجام می‌گیرد که ظرفیت‌های بالقوه گردشگری را با وجود پسته به بالفعل تبدیل خواهد کرد.
این سرمایه‌گذار حوزه گردشگری اضافه می‌کند: به غیر از سه سرمایه‌گذار بزرگی که در روستا سرمایه‌گذاری کرده‌اند، مردم محلی هم در حال احیاء و بازسازی ابنیه‌ها هستند. علاوه بر پروژه‌هایی که در حال اجراست، پروژه‌هایی هم پیش‌بینی شده است و طبق برنامه‌ریزی‌های انجام گرفته این پروژه‌ها تا سال ۱۴۱۰ به اتمام خواهند رسید.
حسینی گردشگری کشاورزی را یک نیاز در رفسنجان می‌داند و می‌گوید: حوزه گردشگری پسته بسیار جای کار دارد و بالطبع در رفسنجان تمرکز بر روی گردشگری پسته است که از سال ۹۷ پروژه گردشگری در حوزه پسته را شروع کردیم که گردشگرانی هم برای بازدید از باغات و برداشت پسته آمده‌اند.
این فعال حوزه گردشگری با بیان این‌که ابنیه‌های تاریخی با کاربری جدید تعرف شده‌اند، می‌گوید: با بازسازی ابنیه‌ها، برای معرفی ادوات برداشت و فرآوری و ارقام پسته، موزه پسته افتتاح خواهد شد و موزه مسجد را در بحث شاخص‌های مذهبی و حمام را هم با کاربری آب‌درمانی در نظر داریم و عمارت حمیدالدوله و نرجس خاتون هم در حال بازسازی‌ست. روزانه بیش از ۱۲ هزار تردد از جاده رفسنجان_یزد صورت می‌گیرد که باید از این ظرفیت برای معرفی روستا استفاده کرد.
وی با اشاره به این‌که سه مسیر تجاری، اقامتی و کالسکه‌رو در حوزه گردشگری روستا تعریف شده است، ادامه می‌دهد: ۷ کالسکه خریداری شده که نزدیک جاده می‌ایستند که گردشگران را بدین شکل جذب کرده و ۷ خانه بومگردی هم در روستا احداث می‌شود.
حسینی اضافه می‌کند: قنات روستا هم لایروبی شده بود که با سیل پارسال دوباره این قنات تخریب شده است.
وی تأکید می‌کند که روستای ساقی در سال ۹۹ به عنوان روستای کتاب در کشور معرفی شده است.
فراهم کردن امکانات در روستا برای جلوگیری از مهاجرت
میثم حسینی نائب رییس شورای روستای ساقی اعتقاد دارد که باید برای روستایان امکاناتی مهیا کرد تا مهاجرت رخ ندهد و می‌گوید: بالغ بر ۵۷۰ میلیون تومان برای روشنایی معابر روستا هزینه شده است و بلوار روستا به طول ۶ کیلومتر لوله‌گذاری و جدول گذاری شده است و به جاده اصلی متصل کردیم تا روستا بدین گونه معرفی شود.
وی اضافه می‌کند: بوستان روستایی به مساحت ۸ هزار مترمربع در نزدیکی جاده احداث خواهد شد.
حسینی با اشاره به این‌که جمعیت روستای ساقی دو هزار نفر است، بیان می‌کند: برای جلوگیری از مهاجرت، زمین‌هایی برای ساخت مسکن واگذار شده است و ۶ باب مغازه احداث و ۷ مغازه هم در حال احداث است.
اما گذشتگان انگار در این روستا پذیرای گردشگران شده‌اند و می‌گویند که ساقی را باید دید و این شعاریست که انتخاب شده است تا یک روستای کویری را با جاذبه‌های گردشگری‌اش متمایز کند.
خبرنگار: فاطمه ملایی
