مناسک کافی نیست، به روح معرفتی عاشورا نیازمندیم

نویسنده: غلامرضا بنی‌اسدی/روزنامه‌نگار

شایوردنیوز_یادداشت/مناسک به تنهایی هدف نیست. باید آن را به عنوان کالبد برای روحی به نام معارف در نظر گرفت. بی‌روح باشد نمی‌تواند روح انگیز شود. نمی‌تواند به مناسب سازی رفتار بیانجامد. وقتی با روح دمساز شد، هستی خواهد یافت و هستی بخشی خواهد کرد. این را به جد باید مورد توجه قرار داد در باره محرم. آنچه به چشم می‌آید مناسک در گستره‌ای فراوان است امادرباره اینکه معرفت چقدر به فراوانی می‌رسد، باید در رفتار خود به مطالعه بپردازیم. چقدر به امام حسین(ع) شبیه می‌شویم؟ چقدر پندار و گفتار و کردار ما با ترازی که آن حضرت، به سرمشق نوشته است، همسوست؟ فقط حرفِ جنگ و جهاد نیست که بگوئیم کو میدانِ رزم. همه زندگی باید با منطق امامت همراستا باشد.

همه راه‌ها باید خود را با صراط مستقیم نظم دهند. همه تربیت‌ها و آموزش‌ها باید در هندسه امامت باشند. نتیجه چنین بودنی است که انسان را به رستگاری می‌رساند. این هم از مناسک و مجالس تنها ساخته نیست. معارف است که سوزِ عاطفی انسان را با ساز عاشورایی او کمال می‌بخشد و به استغنایی حسینی می‌رساند. همان حسینی که “ثارالله” است. “حجت‌الله” است. “اباعبدالله” است. خون خداست، حجت و دلیل خداست، پدر بندگی خداست.

همان بندگی که چون تحقق یابد، راه را بر بردگی خواهد بست. شیطان فقط کسانی را می‌تواند به بردگی بگیرد که از حصن امن بندگی خدا بیرون رفته باشند. حسین(ع)، حصنِ خداست برای بندگی و بندگانش. همان‌ها که با زیستن به قاعده حدیث قدسی “عبدی أطعنی حتی أجعلک مثلی، أنا حی لا اموت اجعلک حیا لا تموت، أنا غنی لا أفتقر أجعلک غنیا لا تفتقر، أنا مهما أشاء یکون أجعلک مهما تشاء یکون؛ بنده‌ام، از من اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم. همان طورى که من زنده هستم و نمى میرم تو هم همیشه زنده باشى. همان طورى که من غنى هستم فقیر نمى شوم تو هم همیشه غنى باشى. همان طورى که من هرچه را اراده کنم مى شود تو را هم همین‌طور سازم.” به مقام شایسته خلیفته الهی، بایستگی می‌یابند. رسیدن به عظمتی چنین از مناسک تنها برنمی آید که باید آن را به معارف غنی کرد تا انسان از این رهگذار به استغنا کمال یابد. به هر میزان که به این شان، شوکت یابیم در مسیر حسینی قدم برداشته‌ایم والا اگر فقط در شمارِ مناسکیون باشیم جز پر کردن جدول مراسم گردانان، نقشی نخواهیم یافت. این حضورها، با وجود ارزشی که دارد، قیمتی که تصور می‌کنیم نخواهد افزود. قیمت، زندگی‌هایی پیدا می‌کند که در زیستن حسینی باشند. کسانی صاحب چنین زندگی می‌شوند که برای گوهری‌تر شدن جانشان، با جهان حسینی آشنا و در آن سالک شوند. حسینی که همواره بر مدار حق است در همه عرصه ها. با باطل در ستیز است در تمامی شعوب و شئونش.

او ما را هم چنین می‌خواهد. هل من ناصر ینصرنی او، دعوت به احقاق حق در رفتار‌های ماست در همه عصر‌ها و میان همه نسل ها. این ما هستیم که باید هل من ناصر را درست و به روز بشنویم و به روز هم پاسخ گوئیم. حسین(ع) یاران مؤمن امروزی می‌خواهد. ما را در این شمار جایی هست آیا؟