به قلم: هادی بحرانی/مدیرمسئول
شایوردنیوز_یادداشت/روز گذشته طی حکمی از سوی استانداری کرمان علی اکبر پورمحمدی به عنوان سرپرست فرمانداری رفسنجان منصوب شد، این خبر البته مدتی بود که دهان به دهان می گشت در محافل عمومی و سیاسی مطرح می شد، اولین و سریع ترین واکنش‌ها به این خبر با این جمله آغاز می شد، “مگر قحط الرجال است.”
گویا باز هم مدیریت کلان شهرستان را به دستان یکی از آقازادگان جریانات سنتی شیخین شهر رفسنجان باید سپرد، تا این باور قوت بگیرد که اگر آقازادگان و برخی قوم و طایفه ها نباشند، رفسنجان را نمی توان اداره کرد و اصولگرایان هم بعد از نزدیک به چند دهه نتوانستند در میان نیروهای فرمانداری و وزارت کشور فرد شایسته ای را برای مدیریت کلان شهرستان پرورش دهند.
اصولگرایان رفسنجان که حول محور بیت مرحوم شیخ عباس پورمحمدی جمع می شدند در طول مدیریت ۱۰ ساله علی اکبر به طور مستقیم در شهرداری و فرمانداری و غیرمستقیم در شورای سوم و چهارم امروز حتی در مدیریت کلان شهرداری رفسنجان با وجود انتقال تجربیات عظیمی زاده حاضر به اعتماد به گزینه ای از بدنه شهرداری نیز نشدند و شورای ششمی ها که حاصل رقابت ساختگی اصولگرایان بود به اتفاق دست به دامن مدیری از منطقه ویژه شدند که خود بر اساس ارتباط فامیلی و سفارشی بر کرسی مدیریت منطقه نشسته بود و هیچ تجربه ای در عرصه مدیریت شهری نداشت.
حال آنچه از دید نگارنده قابل تأمل است وجود دایره تنگ مدیریتی است که در حاکمیت دیده می‌شود. حال با برند اصلاح طلبی یا اصولگرایی یا حتی این روزها با رویکرد جدید گام دومی. اما نتیجه این تابلوهای رنگارنگ در بالای میز مدیران، بر هویت و قوم گرایی در افراد نشانده شده بر صندلی پشت این میزها، چندان اثربخش نیست و تنها شعاریست برای آنکه بپنداریم روزگاری نو بر ما رقم خواهد خورد.
از این رو امید است علی اکبر پورمحمدی در رقم زدن روزگاری نو، از تجربیات دوران حاکمیتی خود در گذشته بهره برده و امروز و آینده را به آزمون و خطا طی نکند.
شاید عده ای حافظه تاریخی خوبی ندارند، اما تاریخ همواره حافظه خوبی دارد.
