نویسنده: غلامرضا بنی‌اسدی/روزنامه‌نگار
به گزارش پایگاه خبری شایوردنیوز/یادداشت/میلاد امام رضا (ع) است و در مسیر، کلمات را در ذهنم می‌چینم تا مطلبی به این مناسبت بنویسم که در بلوار استقلال مشهد، یک صف می‌بینم. انگار باید نه به توصیف که به تبیین واقعیت‌هایی چنین در منهج امام رضا (ع) توجه کنم و توجه بدهم! نگاه می‌کنم، صف طولانی است. ده‌ها زن و مرد ایستاده‌اند تا به کامیون توزیع مرغ تنظیم بازار برسند. کیلویی ۷۳ هزار تومان! یکی می‌گوید اگر در خرداد ۱۴۰۰ کسی می‌گفت دوسال دیگرباید برای مرغ ۷۳ هزارتومانی در صف بایستیم، در عقل او شک می‌کردیم. اما الآن در ۱۴۰۲ داریم با آنچه می‌خندیدیم به عنوان یک واقعیت رو برو می‌شویم. آمار چندین میلیونی زیر خط فقر- که عامدانه نخوانده می‌گذارم- در شان ایران نیست. این فقر ستون فقرات ملت را چنان می‌فشرد که صدای شکستنش بلند و بلندتر می‌شود. کسی که صدای شکستنش به آسمان برسد توان ایستادن در زمین را نخواهد داشت چه رسد که بخواهد به دفاع از ملک و میهن برخیزد.
این کلام هشدار دهنده و انشاالله هوشیار کننده امام رضا(ع) است که می‌فرماید: «اَلْمَسْکنَهُ مِفْتاحُ الْبُؤس؛ بینوایی و فقر، کلید بدبختی و بیچارگی است.» از آدم بی‌چاره هیچگاه نمی‌توان توقع چاره کردن مشکلات را داشت. او اگر چنین توانی داشت، خود بی‌بیچارگی نمی‌افتاد. چاهی که هولناک‌تر است از چاهی که یوسف در آن افتاد. آن حضرت به لطف رب العالمین نجات یافت تا چاره خلقی شود در مصیبت خشکسالی. او به توانی که داشت، چاره کار شد. با دانش و اشرافی که در نگاهش بود، آنگاه که یوسف(ع) به عزیز مصر گفت: “اِجْعَلْنی عَلی خَزائَنِ الْاَرْض؛ مرا بر خزائن این سرزمین بگمار” دلیلش را هم به روشنی بیان می‌فرماید که: “اِنِّی حَفِیظٌ عَلیمٌ؛ من نگاهبانی [امین] و [کاردانی] آگاه [به این کار] هستم. ” (یوسف۵۵)
اگر تخصص و دانایی و امانت‌داری نباشد امکان نگهداشت بیت المال وچاره کردن بی‌چارگی‌ها نیست، نکته‌ای که در انتصابات جناحی معمولا مغفول می‌ماند. همین که “ازما” باشد کافی است تا در صدر بنشیند و بیش از ظرفیتش قدر بیند. نتیجه هم در زمین گیر شدن مردم خود را نشان خواهد داد.
امام رضا(ع) نسبت به موضوعی چنان، چنین اعلام موضع می‌فرماید که:” من محض الإسلام و شرایع الدین و البرائه ممن نفى الأخیار و شردهم، و آوى الطرداء اللعناء و جعل الأموال دوله بین الأغنیاء، و استعمل السفهاء…” به واقع، امام رضا(ع)، نابسامانی، بی‌عدالتی، تبعیض، فقر، محرومیت و مشکلات جامعه را معلولِ یک علت مهم می‌دانند و آن به کار گماردن کسانی است که از نظر فکر و فن اداره جامعه و تدبیر امور مالی و مدیریت اقتصادی و دیگر مسائل اجتماعی، تخصص‌های لازم را ندارند. روشن است که نتیجه‌ای جز عقب ماندگی، نابسامانی، فقر و محرومیت نخواهد داشت. اما….اما ما امیدواریم این شرایطِ سخت به تدبیرِ مسئولان نظام، تغییر کند. ما ظرفیت‌های انسانی و اقتصادی بی‌شمار داریم. هم منابع زیرزمینی و روزمینی بسیار داریم و مهمتر از آن، منابع انسانی ارزشمند در شمار دارایی‌های ایران است. حتما می‌توانیم از این کمینگاه اقتصادی به سلامت عبور کنیم. این عبور گروی یک “باید” است؛ باید به منطق امام رضا(ع) رفتار کنیم. همین!
