کودکانی که کمبود اعتماد به نفس دارند,شیوه های رفتاری خاص و مشترکی از خود بروز می دهند:
-این کودکان در بحث های گروهی کمتر شرکت می کنند .
-هنگامی که برای سرگرمی کاری به آنها پیشنهاد می شود,بیشتر وقت ها ,بلافاصله می گویند: ”من نمی توانم.“ حتی قبل از آن که کاری از آنها بخواهند.
-در طول بازی گروهی,این کودکان به ندرت خواسته شخصی خود را بیان می کنند و رغبتی به استفاده از اسباب بازی ها ندارند.
-این کودکان در شرایطی که در تعارض قرارمی گیرند,بیشتر وقت ها فوری کوتاه می آیند و مظلوم واقع می شوند.
-به ندرت اتفاق می افتد کودکانی که کمبود اعتماد به نفس دارند,خلاقیت نشان دهند.آنها هرگز افکار خود را عملی نمی کنند.
-به طور کلی خیلی آرام رفتار می کنند,گوشه گیر هستند و خیلی کم از خودشان به دیگران خبری می دهند.
این نوع فهرست تنها نشانه هایی از این نوع کودکان است و مسلما نباید آن را به عنوان فهرستی جامع و حتی دسته بندی شده در نظر گرفت.
تظاهر به داشتن اعتماد به نفس
طبیعی است وقتی کودکی در گروه,دلقک بازی از خود در می آورد تا توجه دیگران را به خود جلب کند,رفتار او نشانه هایی از کمبود اعتماد به نفس در خود دارد رفتار های غیرعادی بسیاری در این زمینه ,بیشتر وقت ها به این معنی است که کودک اعتماد کمی به توانایی های خود دارد –البته تشخیص کمبود اعتماد به نفس در رفتارهای دلقکی سخت تر است تا در رفتار کودکان خجالتی!-مربی فقط هنگامی می تواند به کودک کمک کند که معنی رفتارش را درست درک کرده باشد.در این مواقع گفت و گو و مشورت با پدر و مادربسیار سودمند است.
چگونه یک کودک اعتماد به نفس بیشتری به دست می آورد؟
عشق به کودک,حمایت روحی و روانی و پذیرش او,بهترین منبع رشد اعتماد به نفس رنج می برند,جرات داده می شود و برای کاری که انجام می دهند,مورد تشویق قرار گیرند.
اگر کودکی شروع به نشان دادن رفتارهایی از ابتکار شخصی و استقلال می کند,به او کمک کنیدکه تجربه های موفقیت آمیز کسب کند,او به این وسیله استعدادهایش را شکوفا می سازد.ویژگی های خوب هر کودکی را کشف کنید.و اجازه دهید در آن زمینه ها تایید و پذیرش دیگران راتجربه کند.از این راه کودک از مربی و کودکان دیگر احساس خویشاوندی پیدا می کند و خیلی زود در شرایطی قرار می گیرد که می تواند بیشتر اعتماد به نفس خود رارشد بدهد.
