برگ های نارنجی

پایگاه تحلیلی خبری شایوردنیوز shayvardnews.ir

برگهای نارنجی رنگی روی دامن زن است، یک چیدمان پائیزی بین درختان و طرز لباس پوشیدن و رفتار زن به وجود آمده است، زن چوبی در دستانش دارد و برگها را زیرو رو می کند، آشفته است و دنبال چیزی می گردد، مثل من که در عکاسی دنبال سوژه می گردم، سوژه ام را پیدا کرده بودم، طبیعت را در آن زن دیدم و باید آن آشفتگی و تغییر فصل(پائیز) را با آن زن نشان می دادم، زن شعر می خواند، جنب و جوش داشت و دنبال یک هدف بود…..

دو هفته پیش نمایشگاهی با موضوع عکس پائیزی با حضور تنی چند از هنرجویان عکاسی در گالری ابریشم برگزار شد، مژگان نخعی یکی از هنرجویان ”موسسه ابریشم نگاه“ در این نمایشگاه چند اثر پائیزی را به نمایش گذاشته بود، عکاسی که هنوز اول راه است و تنها سه سال است که عکاسی را به طور حرفه ای و آکادمیک زیر نظر علی و سامان ابریشمی شروع کرده است، اما می توان در عکسهای ”مژگان نخعی“ شمه ای از ذوق، علاقه،، هوش و ذکاوت در حرفه عکاسی را دید.

عکاسی را برای خودتان چگونه تعریف می کنید؟

در عکسهایم می خواستم مفهومی را برسانم، شخصیت و مفهوم دلم را  در عکسهایم به تصویر بکشم و احساسات درونی ام را بروز دهم و اینکه در اعماق وجودم چه خبر است، عکاسی برای من این تعریف را داشت، آشنایی با دنیای عکاسی برای من یک معجزه بود و به آرامش رسیدم. از اینکه خواسته های درونی ات و همچنین طرز زندگی و رفتار مردم را نشان می دهم برای من اوج آرامش است.

با برپایی نمایشگاه پائیز می خواستید چه چیز را نشان دهید؟؟

پائیز زیباست،  من خودم هر موقع به عکسهای پائیز نگاه می کنم از دل مردگی بیرون می آیم، می خواستیم زیبائی های پائیز را به مردم هم نشان بدهیم و لذت ببرند ، زیبایی هایی که اصلا به آن توجه نمی کنند، همه می گویند رفسنجان جای زیبایی ندارد ولی وقتی به نمایشگاه عکس پائیز می آمدند و عکسها را       می دیدند می گفتند واقعا اینجا رفسنجان است!؟

چگونه با طبیعت رابطه برقرار  می کنید؟

به طبیعت و اتفاقاتی که در آن می افتد خیلی ریزبینانه نگاه می کنم، شاید یک اتفاق برای دیگران عادی به نظر برسد اما برای من به عنوان یک عکاس سوژه ای ناب است. بعضی  مواقع طبیعت با من همکاری می کند، واقعا همینگونه است، یک روز داشتم عکس می گرفتم و چیدمان برگ بود که یک برگ سبز و قرمز روی  برگی سفید افتاد که فوری عکس گرفتم و عکس زیبایی شد و همان لحظه گفتم خدایا ممنونم.

آیا به نظر شما در عکاسی باید مهارت داشت، فنون و زیر و بم  عکاسی را یاد گرفت و یا نه هر فردی دوربینی به دست گرفت عکاس است؟

در حال حاضر عکاس آماتور زیاد است، به نظرم تا مبانی عکاسی را یاد نگیریم،    نمی توانیم یک عکاس حرفه ای بشویم. شاید کسی مبانی را نداند هر عکسی که بگیرد برایش جالب باشد اما کسی که مبانی و فنون عکاسی را بداند، عیب و نقص هایی که در عکس وجود دارد،    می فهمد. اینکه فقط یک دوربین به دست بگیری و ژست عکاسان را داشته باشی، عکاسی نیست.

دوست دارید به عنوان عکاس به کجا سفر کنید که هنوز موفق نشده اید؟

دوست دارم بیشتر از جاهایی عکس بگیرم که دیگران عکس نگرفته اند از طبیعت بکر و دست نخورده و مکانی باشد که مفهومی را برساند و یک زندگی را نشان بدهد، چیدمان خاصی در آن  طبیعت باشد و فقط عکس یک منظره نباشد. عکس باید مفهومی را به دنبال  داشته باشد، عکاسی این نیست که یک عکس را در یک لحظه بگیریم و برویم، در عکسها باید مفهوم خاصی نمایان باشد.

دوست دارم از طبیعت آمل عکس بگیرم، منظره شمال، جاده محمودآباد طبیعتی دست نخورده و بکر است که تا به حال چندین بار می خواسته ام برای عکاسی به آن منطقه بروم اما نشده است.

نمایشگاه قبلی از چیدمان چنگال غذاخوری عکس داشتید چرا چنگال را انتخاب کردید؟

چیدمان را در عکاسی بیشتر دوست دارم، چنگالی که روزمره از آن استفاده   می کنیم شاید به نظر خیلی ها سوژه جالبی برای عکاسی نباشد، اما می توان با چنگال عکسهای مفهومی گرفت، وقتی همه عکسها را در نمایشگاه قبلی می دیدند سایه چنگال را با خود چنگال اشتباه می گرفتند و می گفتند که  فکر نمی کردند عکس چنگال اینقدر مفهوم داشته باشد.

در کیف یک عکاس چه چیزهایی پیدا می شود؟

در کیف عکاس علاوه بر دوربین یک حس وجود دارد که اگر آن حس نباشد یک عکس خوب گرفته نمی شود. دوربینم انگار عضوی از وجودم است و آنقدر برایم مهم است که هر جایی می روم آن را با خودم می برم، با دوربینم رابطه بر قرار می کنم، رابطه ای تنگاتنگ( با خنده).