نویسنده: غلامرضا بنی اسدی/روزنامه‌نگار
شایوردنیوز/روزنامه را، رسانه را، رسانه‌نگار را باید در شأن آینه بودن دید. توقع شانه زدن به زلف مسئولان و اصحاب میز، نا به جاست و با ذات رسانه ناهمسو. آنچه در این سال‌ها گاه به درگیر شدن و حتی برخورد با رسانه رسیده است به خاطر تنظیم نبودن توقع و کارکرد بوده است.
خبرنگار کلمات را از جنسِ “شمع” می‌بیند و برخی افراد توقع “ماله” از آن دارند و با چند درجه تخفیف، “ماست” می‌پسندند، ماله‌ای که بر پستی و بلندی‌های حوزه مدیریت‌شان کشیده شود و ماستی که سفید کند هرجا را که سیاه است اما ما آن را چراغ می‌دانیم و آینه که با واقع‌نمایی ماجراها هم جامعه را به واقعیت برساند و هم مسئولان را به حقیقت دلالت کند.
کلمات در سپهر روزنامه نگاری مؤمنانه‌گاه به تلخی می‌زند اما نتیجه شیرین به بار می‌آورد. از جنس شربت‌های تلخ است که “طبیبِ حاذق” تجویز می‌کند تا ریشه بیماری را بخشکاند. خبر را نقد را گزارش را هم “حبیبِ صادق” می‌نویسد تا دوست را از مخاطرات راه آگاه کند و راه به سلامت به روی او بگشاید. اما دریغ که هرگز حبیب صادق را چون طبیب حاذق نمی‌بینند. نتیجه هم می‌شود این که برخی‌ها پا بر گلوی قلم و قلمدار می‌گذارند و به جد هم می‌فشارند. قطع آگهی‌های رسانه‌های منتقد اگر فشردن گلو نیست پس چیست؟ آیا دولتیان در همین سال‌های گذشته در همین حوزه یقه رسانه‌ها را نگرفته اند؟ چرا اما امید‌واریم در دولت نو، این رویه کهنه، منسوخ شود.
حرمت دولت به رسانه به اندازه انتقادش باشد نه سفیدنمایی سیاهی‌هایی که ایجاد می‌شود. توقع ما از رئیس جمهور نهج‌البلاغه خوان، تمسک به سیره و التزام عملی به فرمان حکومتی امام علی(ع) به مالک اشتر است. این که کارگزاران خود به ویژه در حوزه فرهنگ و رسانه را از سخاوت پیشگانِ اندیشمند برگزیند که هم در رایزنی با دولت و هم توجه به شرایط ملت، مؤمنانه تصمیم بگیرند نه مثل پیشینیان که در برابر رسانه‌های منتقد به امساک و تنگ نظری رفتار کنند. دولت باید رسانه‌ها را چشم خود ببیند و به مراعات و برای بهتر دیدن، سرمه بکشد. همچنین زبان مردم بداند و تکریم کند. همه رسانه‌ها و رسانه نگاران را محترم بشمارد نه این که برخی‌ها را جامه روئین بپوشاند که در خبط و خطا هم نشود علامت سؤال در برابرش گذاشت و برخی را بی‌تن پوش، در برابر تیر تهاجم قدرتمندان تنها بگذارد. نام نمی‌برم که بی‌اشاره هم صفحه رسانه‌ای کشور گویای همه چیز است.
فقط از دولت تازه می‌خواهیم در حکمرانی رسانه‌ای به عدالت رفتار کند. تلاشگران برای توسعه عدالت در جامعه را حرمت نهد و با قلم مهربان‌تر باشد.
ان‌شاالله قلم‌ها هم با شأن آینه بودن خود فضا را به صداقت حرفه‌ای چنان سامان خواهند داد که شانه‌ها هم بتوانند زلف کارگزاران را مرتب کنند. یا علی!
