نویسنده: غلامرضا بنی اسدی/روزنامه‌نگار
شایوردنیوز_یادداشت/ از آنچه تغافل می‌کردیم، یقه‌مان را گرفت. بر بی‌توجهی‌مان شورید و کاری کرد که هرچه کلید لامپ‌ها را بزنیم روشن نشود. بله، خاموشی دوباره به خانه‌ها بازگشت. این، خبرِ خوبی نیست اما واقعیتی است که باید با مدیریت، عوارض آن را کم و کنترل کرد.
کم آوردن تولید در برابر مصرف، کار را به اینجا کشاند. قصه هم برای امروز نیست که چند سال است گرافتار این ماجراییم. منتها سال‌های پیش، همه بار خاموشی بردوش صنعت و کارخانه بود و خانه بی‌خبر اما این بار قرار است خانه هم با خبر شود تا یک مقدار همه مان خود را جمع و جور کنیم. همه مان بدانیم “لامپِ اضافه خاموش” برای تکرار کودکان و شیرین زبانی آنان تولید نشده است. این یک پیام واقعی برای همه ماست. قطعا اگر بدان توجه می‌کردیم یا همین امروز آن را در دستور کار قرار دهیم، میزان خاموشی اعلام شده کمتر خواهد شد. همراهی مردمی یک باید مهم است در این مسیر. اهتمام همگانی به مدیریت مصرف می‌تواند به استمرار روشنی کمک کند. تا می‌توانیم و وسع جیب‌مان اجازه می‌دهد باید لوازم کم مصرف را جایگزین پر مصرف‌ها کنیم. پس باز هم نیاز به تنظیم گری داریم. نه فقط تنظیم با افزایش قیمت که نه درست است و نه کارآمد. بلکه تنظیم گری حاکمیتی که ظرفیت موجود برق را به عدالت در اختیار همه قرار دهد.
مسئله انرژی یک مسئله ملی و اجتماعی است. هرگز نباید سیاسی دیده و با این نگاه با آن برخورد شود. هرچند برخی‌ها می‌خواهند این را ترویج کنند به ویژه در فضای مجازی. یادمان هست برخی‌ها موقع تحویل دولت به پزشکیان، یادداشت می‌کردند برق بدون خاموشی. حالا هم همان را پررنگ می‌کنند اما باید گفت که نه دولتِ سیزدهم، اگر نیروگاهی ساخته با خود برده و نه دولت چهاردهم، به میراثِ سابق بی‌تفاوت است. دوستان شعار‌های دستاوردسازانه می‌دهند اما واقعیت این است که همان زمان بخش صنعت دو روز در هفته خاموش و تعطیل بود. کارخانه خاموش می‌شد تا خانه روشن بماند اما کیست که نداند کارخانه که از کار بیفتد، خانه هم از رونق می‌افتد؟ کار نباشد، نان هم نیست. نورِ تنها هم گرهی باز نمی‌کند فقط خالی بودن سفره را بیشتر به چشم می‌کشد. سفره خالی هم ایمان سوز می‌شود. دولت چهاردهم اما این شهامت را دارد که شفاف عمل کند. واقعیت را با مردم در میان بگذارد و از آن‌ها کمک بخواهد برای مدیریت مصرف. این البته نباید تنها کار دولت باشد.
آقای پزشکیان که در کنشی اخلاقی هیچ بار برزمین مانده‌ای را هم به حساب پیشینیان نمی‌گذارد باید آستین بالا بزند برای جبران کاهش تولید برق.
تحریم هست می‌دانیم. ترامپ آمده است را هم پیش از خود آمریکایی‌ها متوجه شدیم. با این همه توقع است دولت نوسازی و تقویت زیرساخت‌های انواع انرژی را در اولویت قرار دهد. وضعیت گاز هم بهتر از برق نیست و اگر باران هم به کوهستان نبارد، سدها هم خشک خواهد شد. یعنی آب هم در کنار گاز و برق خواهد ایستاد.
شرایط سخت، تنظیم گری دقیق، نظارت عالی و همراهی ملی می‌خواهد. جز این آیا چاره‌ای هست؟!
